YAŞAMA DAİR

Çocuğumuzla ilgili bu sorunlarla karşı karşıya kalıpta bu kadar çaresizce izlemek durumunda kaldıktan sonra gecemi gündüzümü koca bir bilinmeze doğru gidiyormuş gibi hissetmeden edemiyorum.Elimde olmadan bize bir şey olursa hali nice olur diye düşünüyorum,ama biliyorum ki bu bir gün gerçekleşecek o bizden ayrılmak zorunda kalacak çünkü bu yeryüzündeki en kaçınılmaz son. Ve o gün geldiğinde küçük kuzum ne durumda olacak diye düşünerek dertlenmek yerine geleceği için şimdiden neler yapabiliriz diye bir sürü şey tasarlıyorum aklımca en çok nelere ihtiyaç duyacak,onu en iyi kim anlayıp ve ihtiyaçlarına cevap verecek,çünkü her insan gibi kendine has huyları,davranışları,iletişim biçimi,ihtiyaç giderme biçimleri var,onu kim bu yönleri ile idare edebilecek diye düşünürken aynı durumda belki de dahada zor durumda olan bir sürü yavru ve aynen benim hissettiğim kaygıları hisseden anne,baba var gerçeğini göz ardı edemiyorum ,yaşam öyle çok yönlü bir gereksinim yelpazesi ki hepsinin büyük bir özen ve ihtimamla bu çocuklara sunulması ancak ve ancak ebeveynler tarafından gerçekleşebilir.
Hayalimde bir yer var her şeyi çok mütevazı ve tamamen hem fiziki hem zihinsel problemleri olan çocuklar için anca ve anca özenli ebeveyler tarafından tasarlanmış,mesela sıcacık bir yurt ama her türlü detayı düşünülmüş aynen evlerindeki konforda,sonra bir aş evi düzenli olarak yeme içme gereksinimlerini gidermeleri için,sonra donanımlı bir hastaneleri olmalı çünkü en çok ihtiyaç duydukları hayati önem taşıyan bir gereksinim içinde hemşireler doktorlar 7-24 hizmet veren acil durumlarda yalnızca onların öncelikli olduğu bir hastane,eğitimlerine düzenli olarak devam edebilmeleri için özel gereksinimli durumlarına hitap eden rehabilitasyon merkezi,fizik tedavilerini yaptırabilecekleri merkez,üretmenin tadına varabilmeleri için atölyeler,sonra eğlenmeleri için kapalı,açık alanlar,misafirhaneleri,mini bir sinema salonu,tiyatro salonu tüm bunların hepsi eminim tüm engelli anne ve babalarının aklından geçen kendilerinin yokluğu durumunda çocukları için hayal ettikleri şeyler yavrularının güven içinde ömürlerinin son bulduğu ana kadar yaşabilecekleri güvenli bir sığınak.
Hayalim bu kadarla da sınırlı değil bahsettiğim tüm bu gereksinimlerin tamamı için çok ciddi bir çaba ve maddi destek gerekli bunlarında yine anne ve babalara kaldığını düşünüyorum.
Yaşam alanlarının devamı ve konforu için bu alanın geniş düşünülüp üretim yapan bir yer haline dönüştürülmesi ve aynı zamanda çocukların geleceği bu üretimden gelen aktivitelerle desteklenmeli çünkü bu alan bizim çocuklarımıza bırakacağımız tek miras olacak diyorum.
Örneğin LÖSEV bu konuda inanılmaz bir güzellikte başarıya imza atmış,incelerken neden olmasın sonuçta bu girişimde birileri tarafından tasarlandı ve hayata geçti diye düşündüm,neden olmasın.
İçinde sevgi ve inanç olan her işin mutlak güç tarafından ödüllendirileceğine,tamamına ereceğine inanıyorum.
Özellikle Engelli çocukları olan ebeveynlerin kendilerine ayıracak zaman konusunda çok ciddi sıkıntıları oluyor,böyle bir mekan ailelere aynı zamanda mola verme lüksünü de verme özelliğine de sahip olmalı bu öylesine ihtiyaç duyduğum bir şey ki çoğu arkadaşım gibi ,sağlıklı çocuklar büyüdükçe bağımsızlaşıp en azından ailelerinin üzerinden fiziki yükleri kalkarken,bu durum Engelli aileleri için tam tersinedir çünkü yük birazdaha  ağırlaşır,bazen en yakınlarınız bile bu duruma çözüm üretemeyebilir.
Bir TV programı izlemiştim bir belgeseldi ve hiç unutamadım Otistik bir gencin annesi şöyle demişti.

( oğlumun özel durumundan dolayı eşimin cenazesine katılamamıştım çünkü oğlumu kimselere teslim edemedim bazen nefes almaya ihtiyaç duyuyorum kişisel ihtiyaçlarımı dahi karşılayamaz duruma geldiğim anlar oluyor o zamanlar da bir dost eline çok ihtiyaç duyuyorum .) 
Böyle bir durum hiç kimsenin içinde olmayı istemeyeceği bir şey ancak birlik olunursa bir birimizin ihtiyaç duyduğu dost eli olabiliriz diye düşünüyorum.
Dostça,sağlık ve mutluluk içinde kalın.