Sevgili babam koca çınarımın kaybından sonra canım hiç bir şey yapmayı istemedi ama her şeye rağmen hayat devam ediyor bu gün sadece içimden geldiği gibi yazmak istiyorum,nede olsa benim günlüğüm.
2015 Nisan ayı benim için yeni bir milat oldu hep yanımda olacağını düşündüğüm babamın artık bizimle olamayacağını hazmetmek zor oldu onu çok ama çok özlüyorum verdiği huzuru,güven duygusunu,sesini,öksürüğünü,adımı söyleyişini tane tane konuşmasını ihtiyar buruşuk ellerindeki çizgileri, kısacası onu çok özlüyorum.
Bir insanın ömrü asla bitmeyecekmiş gibi geliyor doğum büyük bir coşkuyla ve sevinçle karşılanıyor ama ölümü hiç düşünmüyor yada sadece başkalarının yakınları ölür bizim sevdiğimiz hiç kimse ölmez gibi bir duygu durumu yaşıyoruz sanıyorum hayattan kopmadan hayatta olmanın farkındalığıyla günü geldiğinde ölümüde sevgiyle karşılamanın farkında olmak lazım böylesi daha az can yakar.
Sevdiklerinizle mutlu,sağlıklı,huzurlu olmanız dileklerimle merhabalar arkadaşlar.
