HER ANNE BİRAZ ÇILGINDIR

Bu gün 15 aralık 2016 bir yılın daha bitmesine 16 gün var ne ki gün sadece diye düşünülebilir ama eğer görmeyi başarabilirsek, ömürlerimizden geriye kalan günler ve bu günleri nasıl değerlendireceğimiz konusunda bir anlık bile durup düşünecek olursak kalan ömürlerimizi nasıl geçireceğimiz konusunda nasıl bir tasarruf hakkına sahip olduğumuzu bana soracak olursanız derim ki dolu dolu yaşamak istiyorum ama zaman kısıtlı.
 Anlamsız hiç bir içeriği olmayan hayata hiç bir şekilde artı değer katkısında  bulunmamış sadece var olmuş ve bitmiş bir hayatı bitirmek istemem düşünce bu. Tüm bunları düşünürken hayatımı gözden geçirirken ne yapmışım diye bir muhasebe yaptım ve bir yol haritası çizdim.

 Her bireyin kendince bir hikayesi ve hayata bırakabileceği bir şeyler vardır mutlaka bir hayat amacı olmalı insanın ,bazen bunu hiç sorgulamadan biten bir hayatın sahibi olmak istemediğimi hatırlatarak kendimi ve enerjimi korumaya çalışıyorum çünkü bazen enerjim tükeniyor gibi oluyor ama hayat her şeye rağmen akıyor ve zaman daralıyor harekete geçme zamanı.

Bundan önceki dönemlerde bir hayalimi yazmışım geçmiş yazıları gözden geçirirken hatırladım aslında hayal olmadığını fark ettim. Herkesin tükendim hiç bir çarem yok ki dediği zamanlarda bile bir şeyler yapabileceğini biliyorum nereden mi kendimden .
Oğluşumuzu evimize ilk getirdiğimiz zaman ölecek mi? kalacak mı? diye yaşadığımız kaygılar şimdi yerini bam başka kaygılara bıraktı çünkü yaşaması için çok mücadele ettik şimdi ise bam başka bir mücadele var 16 gün sonrasını bile göremezken daha uzun vadelerin hesabını yapmaya başlar olmuşum.
Muhtemel le büyük kuvvet ki engelli çocuğu olan pek çok annenin ortak hissiyatı hislerim her türlü konforu ve lüksü çocuğunun önüne sermek onun güvende olduğunu bilmeyi içgüdüsel olarak istiyoruz.
İstiyoruz da bunun için ne yapıyoruz buradan bir seslenişte bulunmak istiyorum çocuklarınız için nasıl bir ortam hayal ettiğinizi onlar için neleri hayal ettiğinizi küçük bir yazı halinde benimle paylaşırsanız bundan mutluluk duyarım, her detayı düşünün lütfen olur mu en ince detaya kadar belli mi olur bir gün hayallerimizi gerçeğe dönüştürmek için el ele verir ve bir hareket başlatırız her anne biraz çılgındır çocuğu için yapamayacağı şey yoktur içinizdeki o çılgın anneye sorun ben yokken çocuğum için nasıl bir cenneti geride bırakabilirim hayatı onun için nasıl anlamlı ve güvenli kılabilirim hayat enerjilerimizi duygularımızı paylaşalım paylaştıkça çoğalıyor insan güven duygusunu ve pozitif duygularımızı paylaşalım bakalım neler çıkacak ortaya 

hayallerimizin resmi olsun

 KURMAYI DÜŞLEDİĞİMİZ GERÇEK OLABİLME İHTİMALİ ÇOK YÜKSEK OLAN HAYALLERİMİZİN

KALP AĞRISINDAN SONRA

Uzunca bir aradan sonra merhaba dostlar demek şart oldu artık.
Sevgili babam koca çınarımın kaybından sonra canım hiç bir şey yapmayı istemedi ama her şeye rağmen hayat devam ediyor bu gün sadece içimden geldiği gibi  yazmak istiyorum,nede olsa benim günlüğüm.
2015 Nisan ayı benim için yeni bir milat oldu hep yanımda olacağını düşündüğüm babamın artık bizimle olamayacağını hazmetmek zor oldu onu çok ama çok özlüyorum verdiği huzuru,güven duygusunu,sesini,öksürüğünü,adımı söyleyişini tane tane konuşmasını ihtiyar buruşuk ellerindeki çizgileri, kısacası onu çok özlüyorum.
Bir insanın ömrü asla bitmeyecekmiş gibi geliyor doğum büyük bir coşkuyla ve sevinçle karşılanıyor ama ölümü hiç düşünmüyor yada sadece başkalarının yakınları ölür bizim sevdiğimiz hiç kimse ölmez gibi bir duygu durumu yaşıyoruz sanıyorum hayattan kopmadan hayatta olmanın farkındalığıyla günü geldiğinde ölümüde sevgiyle karşılamanın farkında olmak lazım böylesi daha az can yakar.
Sevdiklerinizle mutlu,sağlıklı,huzurlu olmanız dileklerimle merhabalar arkadaşlar.