Hamileliğim boyunca doğmamış bebeklerim hakkında hayaller kurdum ,kesinlikle ama kesinlikle erken doğan çocuklarımızdan kızımızın kaybı şokunun üzerine, görme engelli,serebral pasili,epilepsili,otistik bir çocuk olan Taylanın annesi olmayı hiç istemedim hayal etmedim çünkü bu korkunç bir süreçti ve ben bu durumla nasıl başa çıkacağımı kesinlikle bilmiyordum öncelikle yeni kaybedilmiş bir bebek acısı daha çok yeni bir yandan Taylan la ilgili gerçeklerin ağır travması, saydığım bu sorunlardan sadece bir tanesi bile kendi içinde kocaman bir sorun yumağıdır ve biz bunların hepsiyle başa çıkmak zorundaydık öyle zor bir durum ki kelimelerin anlamsız olduğu anlardır işte böylesi durumlar. Bu tarz yetersizlikleri olan çocukların aileleri,genellikle normallik saplantıları olan bir toplumla da başa çıkmak zorunda kalır maalesef çünkü sizden görünmez olmanız beklenir insan olarak bir gün aynı durumla karşılaşma düşüncesi bile rahatsız ettiği içindir bu aslında,çocuklarımız doğumla gelen birtakım şanssızlıklardan dolayı Ağır Engelliler ama bizler yani şu an fiziki olarak sağlıklı olan bizler çok güçlü birer engelli adayıyız ve bu tarz sorunlara duyarsız davranmak deve kuşunun başını toprağa gömmesine benzer siz sorunu görmezden geldiğiniz için sorun yok olmaz sorun oradadır ve bir gün bu zorlukla karşılaşma riskiniz çok yüksektir görmezden gelmek yerine anlamaya çalışmak kaynaşmak daha donanımlı ve daha kendiyle barışık bir toplumun temellerini atacaktır,engellilerin dünyasına onların gözüyle baktığımız gün engelliler için her şey daha güzel ve kolay olacak buna inanıyorum, ortak problemi olan bir arkadaşımla bir arkadaş toplantısında sohbet ederken aynı süreçten geçen acısını içine gömmeyi ve yaşadığı sorunla başa çıkmayı öğrenmiş kıdemli bir anne olarak bana demişti ki senin depresyona falan girecek zaman gibi bir lüksün yok hemen ve çok acil bir program dahilinde hareket etmelisin bu zamanlar altın zamanlar bizim çocuklarımız hayata bir sıfır yenik başladılar aradaki farkı kapatmasına sen yardım edeceksin kendisine teşekkür ediyorum beni içinde bulunduğum ruh halinden çıkarmak için deneyimlerini paylaştığı için.Bu aralar çocuğumun eğitim süreciyle ilgili bir sürü soru içimi kemiriyor Ağır Engelli olduğu için okula kaydettiremiyorum rehabilitasyon merkezlerindeki eğitim saatleri haftalık toplamda ders sayısı çok yetersiz yoğunlaştırılmış terapilere ihtiyaç var ama uygun ortam yok varsa bile ücretli olduğu için götürebilme lüksümüz yok özellikle Taylan gibi çocuklar için muhtemelen benimle aynı sorunları yaşayan başka annelerde var nasıl bir çözüm bulurum diye düşünüp duruyorum çünkü anneler olarak sosyal yönden inanılmaz bir çöküşü yaşamak zorunda kalıyoruz çocuklarımız bağımsız hareket edebilme yetisinden mahrum oldukları için doğal olarak onlara uyum sağlamak zorunda kalıyoruz.Ben çözümü mecburen evde çok fazla aktiviteyi çocuğum için tasarlamakla buldum gelişimi için bu olmak zorunda öyle zor ki, tamamen çocuğun alma isteği ve sizin yaratıcılık ve hayal gücünüzle ilgili ve bu konuda eğitim almak zorundasınız, içinde bulunduğu duruma uygun aktivite için çocuğun sorunlarına vakıf olan yetkin birinden destek almak zorundasınız, bunları da tek tek ve detaylı bir biçimde paylaşacağım.Bizim durumumuzdaki aileler için en iyi yardım Rehabilitasyon Merkezlerindeki eğitimcilerle iş birliği içinde olmak böylesi daha verimli oluyor zaten kısıtlı olan Rehabilitasyon eğitimi süresinin biraz daha verimli bir hal almasını sağlıyor hemde alınan eğitim kesintiye uğramamış oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder